Kahve mi elime almış, kara kaplı defterim önümde yazı yazayım dedim.Balkon manzaram güzeldir hani biraz:) İzmir manzarasına karşı, bu güzel havada oturmuş yazarken kafamı bir anda kaldırdım ve yeniden o soru.Bu uzaktaki ışıklar neden gözkırpar? Aslında bir fikrim vardı ama hiç araştırıp, sormamıştım kimseye... Yazımı bitirir bitirmez aldım elime laptopumu, sordum google'a.Tabiki benden önce çok soran olmuş ama araştırmalarımın sonucu tahminimin doğru olduğunu gördüm.Atmosferde ki gazların hareketi ve ışığı kırmaları nedeniyle imiş...
Yani bu yazımın adı buradan geliyor. Çünkü onlar hep bana hayatı hatırlatır nedense.. Çok garip, size de öyle gelir mi bilmem ama hep onlara baktıkça hayatın hızlı akışını, canlılığını hatırlatıyor bana. Ben geceyi daha çok seven biri olmuşumdur hep. Bana hayatı daha çok sevdiriyor geceler, sanki daha özgürmüşüz gibi.. Karanlık çok şeyi sakladığından belki de bunu hissetmem çok normal.İnsan daha da bir cesaretli oluyor, bazen de yalnız değil mi?
Bu gece benim espirili deyimimle o kara kaplı deftere 2 sayfa yazdım.Son 1 yılımı kapsayan bir defter, aslında ben sadece gezilerimi yazmak için taşıyordum ama yine döndü günlüğe:) Her gün yazmıyorum aslında, ihtiyacım oldukça, gezdikçe yazıyorum öyle.Sonradan bakıp zaman zaman beni güldürüp, hüzünlendiren bir defter o.Arka planında bir sürü şarkı çalar ben okurken.Aynı o uzaktaki ışıklar gibi hep göz kırpar bana hayatına bak, anılarını unutma, hata yaptıysan bir daha yapma der...
Yazsam o kadar çok şey yazarım ki şu an, yine çenem düştü benim:) Bence siz de yazın derim.İçinizden ne gelirse; sövün , sayın, ağlayın, zırlayın, gülün, bağırın... O kadar rahatlatıyor ki insanı ve emin olun dönüp okuduğunuz da bazen o an nasıl bunu yazmışım deyip gülebiliyorsunuz.Çok eğlenceli gerçekten.En azından benim gibi unutkan insanlar için çok ideal birşey.
Yazı yazarken en son kulağımda çalan şarkı tam ortasındayım hayatın diyordu.
Ama benim son sözüm henüz değil Gamze! oldu...
Gamze hepinize iyi geceler der...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder